ข้อห้ามในต่างประเทศ

หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบท่องเที่ยวในต่างประเทศแล้วละก็คุณนั้นจะรู้ว่านอกจากภาษาและวัฒนธรรมและชีวิตความเป็นอยู่ที่มันได้ต่างไปจากบ้านเราแล้วยังมีกฏหมายที่เป็นข้อห้ามทางสังคมที่ได้ยึดถือและปฏิบัติด้วยกันมาแม้ว่าบางอย่างนั้นมันอาจจะดูแปลกไปซักหน่อยแต่ก็ยังมีเหตุผลแฝงอยู่เสมอดังนั้นถ้าไม่อย่างเชยละก็อย่าลืมจำนำเอาไปใช้กันด้วยละ

ห้ามซื้อขายหมากฝรั่งในประเทศสิงคโปร์

เมื่อคุณไปเที่ยวที่ประเทศสิงค์โปรซึ่งได้เป็นประเทศที่ขึ้นชื่อว่าสะอาดและเป็นระเบียบที่สุดแห่งหนึ่งของโลกเนื่องจากมีกฎหมายห้ามมิให้นำเข้าและซื้อขายหมากฝรั่งในประเทศที่เหมือนกับอย่างที่บ้านของเรายกเว้นในกรณีที่จะต้องมีใบรับรองแพทย์มายืนยันเท่านั้นและกฎหมายข้อนี้ได้ถูกให้ใช้โดยนายกรัฐมนตรีของสิงคโปร์ตั้งแต่ปี1980และได้รับการอนุมัติและได้มีการเริ่มใช้กันอย่างจริงจังในปี1992

เนื่องจากชาวสิงค์โปร์และนักท่องเที่ยวได้มีการกินหมากฝรั่งและได้มีการทิ้งเอาไว้ที่สาธารณะอย่างเช่น ถนน รถไฟ ลิฟ หรือแม้กระทั่งรถบัส จึงต้องทำให้ทางรัฐบาลต้องสิ้นเปลืองงบประมาณอย่างมหาสารในการจ้างคนมาทำความสะอาดพื้นที่ดังกล่าวและสำหรับนักท่องเที่ยวที่จะเข้ามายังประเทศสามารที่จะนำหมากฝรั่งเข้ามาได้เพียงแค่สองห่อเท่านั้น

หากใครที่ได้นำเอาเข้ามามากกว่าที่ได้กำหนดในครั้งแรกจะถูกปรับสองหมื่นสามพันกว่าสบาทหากได้มีในครั้งต่อไปจะถูกดำเนินอคดีจำคุกหนึ่งปีและถูกปรับประมาณหนึ่งแสนสองหมื่นแปดพันรวมทั้งยังได้บังคับให้ทำความสะอาดภายในพื้นที่เพื่อเป็นการลงโทษให้สำนึกอีกด้วย

ห้ามเยียบเงินในประเทศไทย

ข้อนี่คนไทยต่างก็รู้ข้อห้ามนี้ก็เป็นอย่างดีแต่สำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่จะเข้ามาท่องเที่ยวก็จะต้องศึกษาข้อนี้เอาไว้ให้ดีกันเลย เนื่องจากการกระทำดังกล่างได้เป็นความผิดทางด้านอาญาและถ้าหากไปเผลอกระทำเข้าละก็ แทนที่คุณนั้นจะได้ท่องเที่ยวอย่างที่ได้มีการวางแผนเอาไว้คุณอาจจะได้เข้าไปอยู่ในคุกของประเทศไทยก็เป็นได้แม้ว่าในหลายประเทศจะไม่มีข้อห้ามดังกล่าวแต่สำหรับคนไทยเราถือว่าเงินที่เรานั้นได้ใช้กันอยู่ไม่ว่าจะเป็นธนบัตรหรือเหรียญกษัตริย์นั้น

เป็นส่วนหนึ่งของเอกสารทางราชการโดยปรากฏพระบรมฉายาลักษณ์ ซึ่งได้เป็นที่เคารพเบี้ยงสูงของคนไทยอยู่ในนั้น ดังนั้นเงินจึงถือว่าเป็นของสูงไม่ควรเหยียบหรือว่าข้ามเป็นอันขาดนอกจากเงินแล้วยังรวมถึงสื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆเช่นหนังสือพิมพ์นิตยสารปฏิทินหรือยังรวมไปถึงสื่ออื่นๆที่ได้มีปรากฏพระบรมฉายาลักษณ์อีกด้วยเช่นกันหากคุณพบเห็นเงินที่ตกอยู่ตามสถานที่ต่างๆก็ควรเก็บขึ้นมาให้พ้นจากพื้นดีกว่าและก็อย่าลืมนำเอาเงินไปคืนเจ้าของเขาได้นะ

เรื่องราวของหลวงปู่กับเครืออาถรรพ์

มีความเชื่อว่าต้นเครือเขาหลงนั้นมันจะมีอยู่มากในป่าดงดิบตรงบริเวณที่มันได้ด้านทางเข้าของเมืองลับแล สำหรับในคดีตนั้นใครที่มีอาคมเก่ากล้าก็มักจะใช้ต้นเครือเขาหลงชนิดนี้เป็นม้วลสารที่ใช้สำหรับการสร้างวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่จะมีอนุภาพทางด้านเมตตามหานิยมเสน่ห์หาจึงได้ทำให้ผูคนที่ต้องมนต์นั้นต่างก็ได้มีความหลงไหลเป็นอย่างมากในตัวของผู้ที่ได้มาครอบครอง

เนื่องจากนี้ยังได้นำเอาไปมัดติดกับที่ด้านเสาประตูคอกวัวเพื่อจะทำให้โจนนั้นที่จะเข้ามาลักขโมยวัวหลงทางและจะหาทางออกไปเจอ เนื่องจากนี้เหล่าด้านร้านขายของต่างๆ ต่างก็นำได้เอาวัตถุมนคลที่ได้มีวัตถุของเครือเขาหลงปนอยู่หานำเอามาบูชา เพราะได้เชื่อกันว่าจะทำให้เหล่าลูกค้านั้นหลงไหลและจะต้องมาซื้อของที่ร้านเขาเป็นประจำ

โดยส่วนมากแล้วมักจะเลือกเอาเครือเขาหลงในวันอังคารเพราะเชื่อว่าฤทธิ์ของมันนั้นจะแรงกว่าวันอื่นๆ และก่อนใช้วานดังกล่าวจะมีคาถาเพิ่มให้กับเครือเขาหลงจากคำบอกเล่าจาก หลวงปู่พรหม นรินโทได้พูดถึงเรื่องด้านประสบการณ์ที่จะต้องตกอยู่กับอาถรรพ์ของเครือเขาหลงในครั้งหนึ่งว่าในครั้งนั้น ท่านได้เดินไปธุดงค์ไปยังป่าดงดิบแห่งหนึ่งเพื่อเจริญภาวนา

ในตอนแรกนั้นท่านก็ได้รู้สึกแปลกๆกับพื้นป่าแห่งนี้แค่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักท่านก็ยังได้ทำหน้าที่ของสัมมาสัมพุทธเจ้าต่อไป แต่เวลาผ่านไปสองคืนสองวันท่านกลับพบว่าตนเองได้เดินวนเวียนอยู่บริเวณที่เดิมจนกระทั่งเลยเวลามาถึงตอนเที่ยงของวันที่สาม ท่านได้รู้สึกเหนื่อยล้าท่านจึงได้นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง

ในขณะที่ท่านได้นั่งบําเพ็ญภาวนาอยู่นั้นปรากฏว่าได้มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งมาร้องเรียก หลวงปู่ หลวงปู่ พอลืมตาขึ้นท่านก็ได้เห็นหญิงสาวแต่งตัวอยู่ในชุดไทย ซึ่งก็ได้แปลกใจแล้วว่าผู้หญิงตนนี้มาอยู่ในป่าได้อย่างไรท่านจึงได้ถามออกไปว่าเป็นผู้หญิงมาอยู่ในป่าคนเดียวได้อย่างไรไม่กลัวผีซางนางไม้ หรือสัตว์ร้ายหรืออย่างไร หญิงสาวเลยตอบว่าไม่กลัวหรอกเพราะเป็นเทพรักษาที่ป่าแห่งนี้ใครจะเข้าจะออกป่าใครทำดีหรือทำชั่วรู้หมดนอกจากนั้นนางยังได้เล่าว่าที่ผ่านมาได้มีคนเข้ามาบุกรุกป่าเป็นจำนวนมาก

ในบางทีนางก็ได้แก้งทำให้ต้นไม้นั้นล้มใส่จนตายก็มีและนอกจากนี้นางก็ได้ถามต่ออีกว่า หลวงปู่นั้นได้เข้ามาที่ป่าแห่งนี้ทำไม หลวงปู่ตอบว่าหลวงปู่เข้ามาแสวงธรรมหลวงปู่ได้ตอบทั้งที่ผู้หญิงดังกล่าวรู้ความเป็นมาของเรื่องราวทั้งหมดอยู่แล้ว

ข้อเรื่องที่เกี่ยวกับนายคิมจองอึน

คุณคงรู้จักคิมจองอิลที่เป็นผู้นำสูงสุดของประเทศเกาหลีเหนือที่เรานั้นมักจะเห็นเขาในรูปแบบของสื่อต่างๆและในวันนี้เราจะพาคุณมาพบกับเรื่องจริงของคิมจองอิลที่คุณอาจไม่เคยรู้

ประวัติโดยสังเขป 

คิมจองอึนนั้นคือลูกชายผู้สืบสายเลือดมาจากอดีตของผู้นำสูงสุดอย่างนายคิมจองอิลเขาได้เกิดในวันที่8มกราคม ปีเกิดของเขานั้นเป็นอะไรที่ค่อนข้างคลุมเครือโดยจะมีการคาดการเอาไว้ว่าเขาน่าจะเกิดในช่วงปี1982ไปถึงปี1984เขามีพี่น้องทั้งหมด3คนและแม้ว่าตัวเขาจะมีพี่ชายแต่ ซึ่งที่ทำให้คิมจองอึนเป็นตัวเต็งที่จะสืบต่อจากพ่อก็เป็นเพราะลูกชายคนโตนั้น

ได้รับอิทธิพลจากชาติตะวันตกมากเกินไปถึงขนาดเสนอให้เปิดประเทศ ซึ่งเป็รสิ่งที่ผู้เป็นพ่อนั้นรับไม่ได้นั่นจึงทำให้คิมจองอึนนั้นจึงมีความเหมาะสมมากกว่าจากนั้นนายคิมจองอิลผู้เป็นพ่อก็เสียชีวิตลงและก็ได้มีการประกาสแต่งตั้งให้นายคิมจองอึนได้เป็นผู้นำสูงสุดของเกาหลีเหนือตั้งแต่ในช่วงปลายปี2011เป็นต้นมาและยังคงเป็นสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน

ชีวิตในวัยเรียน

หลายคนอาจจะยังไม่ทราบว่าในช่วงของวัยเรียนของผู้นี้เขาได้เข้าศึกษาที่lnternational School of Berneที่อยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ในช่วงราวๆปี1998ไปจนถึงปี2000โดยที่ในเวลาต่อมาด้านสืบต่างๆก็ได้มีโอกาสได้เข้าไปสัมภาษณ์เพื่อนร่วมชั้นของคิมจองอึนว่าในตอนนั้นตัวเขาเป็นอย่างไร ซึ่งพวกเขาได้กล่าวว่าคิมจองอึนในเวลานั้นไม่ได้เปิดเผยสถานของตัวเองเอาบอกว่าเขาเป็นลูกชายจากทูตของเกาหลีเหนือ

โดยมีการใช้ชื่อว่า พัค อึน เขาเป็นเพื่อนที่ดีเป็นคนสนุกสนานมีอารมณ์ขันเขาแถบจะไม่แสดงออกในเรื่องของการเมืองเลยแต่ก็มีลักษณะนิสัยอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือตัวเขานั้นได้เป็นคนที่เกียรความพ่ายแพ้และเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับชัยชนะ ซึ่งนอกเหนือจากนี้คอมจองอึนนั้นได้ชื่นชอบในกีฬาบาสเกตบอลมากเป็นพิเศษ

คิมจองอึนกับนักบาส

อย่างที่ได้มีการกล่าวมาแล้วว่าคิมจองอึนนั้นได้ชื่นชอบกีฬาบาสเกตบอลมากเป็นพิเศษถึงขณะได้เป็นเพื่อนกับนักบอสโดยในปีประนมาณ2014นั้นด้านตัวเขาและนักกีฬาDennis Rodmanได้พบกันที่กรุงเปียงยางพวกเขาได้นั่งชมการแข่งขันบอสระหว่างสหรัฐอเมริกาและเกาหลีเหนือด้วยกันมีการพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ซึ่งทางDennis Rodmanก็ได้เคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ว่าเอานั้นได้เจอกับนายคิมจองอึนกันอย่างได้

ไกล้ชิดกันมากๆพวกเขาสามารถพูดคุยในเรื่องต่างได้มากมายแต่นั้นก็ไม่ได้มีการเมืองการทหารเข้ามาเกี่ยวข้องแต่อย่างใดและตัวเขายังได้กล่าวอีกว่าคิมจองอึนนั้นไม่ได้เป็นคนที่เลวร้ายอะไรอย่างที่ผู้คนนั้นคิดกันนอกจากทั้งสองคนที่ก็ยังมีโอกาสที่ได้พบเจอกันบ้างอยู่บ่อยครั้งและเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเรื่อยมา

ทำไมรัฐฉานถึงไม่เข้าร่วมกับประเทศไทย

ในช่วงสมัยนั้นประเทศไทยเองก็ได้ทำเรื่องเอาไว้ไม่ดีมากชาวเชียงตุงในช่วงสมัยนั้นก็เลยเกียจประเทศไทยจึงได้เลือกที่จะไปขออยู่กลับประเทศพม่าและในความเห็นส่วนตัวจริงๆเขาก็คงอยากจะเป็นรัฐที่อิสระเพราะในสนธิสัญญา ปางโหลงค่อยข้างที่จะชัดเจนแต่ก็ดันมาโดยถูกหักหลังเสียก่อนไม่ใช่แค่ไทใหญ่ คะฉิ่น กระเหรี่ยงก็โดยกันไปทั่วหน้า

ในเวลาต่อมาเราไดคิดว่ารัฐฉานอยากจะมีเอกราชเป็นของตนเองแต่ก็ไม่มีใครที่จะสามารถรู้อนาคตได้บ้านพี่เมืองน้องอย่างล้านนาดูเหมือนว่าจะรักษาเมืองเอาไว้ได้แต่พอได้มีการปฏิรูปการปกครองล้านนาก็เป็นอีกหนึ่งส่วนของสยามไปแล้วจากนั้นผู้คนก็ได้หล่อหลอมรวมกันเป็นชื่อไทย เขานั้นได้เป็นรัฐที่อิสระถึงในบางคราวจะเป็นประเทศราชชาติข้างเคียงแต่ก็จะต้องปกครองตนเองมาตลอด

และทำไมจะต้องมาเป็นอีกหนึ่งส่วนของประเทศไทยด้วยและรัฐบาลประเทญไทยในสมัยนั้นก็ไม่ได้มีนโยบายในการปกครองแบบสหพันธรัฐด้วยหากใครที่ได้มาเป็นหนึ่งส่วนของประเทศไทยก็จะต้องอยู่ภายใต้รัฐบาลกรุงเทพเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นนอกจากนี้ฝฝรั่งเศษเองก็ได้ไปอ่านเจอว่าประเทศลาวของให้ประเทศไทยนั้นช่วยในการประกาสเอกราชจากประเทศฝรั่งเศษและจะขอเข้าร่วมเป็นสหพันธรัฐกับประเทศไทยโดยรัฐบาลไทยที่กรุงเทพก็อย่างปฏิเสธไปเลย

เนื่อจากนี้เองไทใหญ่นั้นจะเข้ามาอยู่กับประเทศไทยทำไมในเมื่อเหล่าสนธิสัญญา ปางโหลงในปี1947กำเนิดสหภาพพม่าในนั้นพม่าก็คือประเทศที่ได้เจริญเป็นอันสองในอาเชียลองมาจากฟิลิปปินส์ผู้ที่ส่งออกข้าวเป็นอันดันหนึ่งของโลกและยังได้ครองตลาดไม้สัก70%ของตลอดโลกประชากรรู้หนังสืออันดับหนึ่งในอาเชียควบคลุมเส้นทางการค้าขายระหว่างอินเดียกับจีนเป็นคู่ค้ากับโยกาสราเวยได้ครองลานนาที่มีคุณภาพสูงที่สุดแห่งหนึ่งและได้กำลังเริ่มขุดน้ำมันและก๊าซธรรมชาติหนึ่งในประเทศที่ได้เติบโตอย่างเร็วที่สุดในโลกและในขนาดนั้นประเทศไทยเองก็แทบจะไม่มีอนาคตกับเผด็จการทหารและประติวัต รัฐประหารกันเองจนกระทั่งในปีพุทธศักราช1962นายพลเนวี่นก็ได้เข้ามายึดครองอำนาจถ้าพม่าได้เข้าสู่ยุคเผด็จการทางทหาร

และปิดประเทศสงครามกลางเมืองจึงได้ทำให้ประเทศไทยนั้นได้เข้ามาครองตลาดเป็นผู้ส่งออกข้าวจากนั้นก็ได้ทำให้ประเทศไทยได้ขึ้นมามีวันนี้แต่จริงๆแล้วเขาก้อยากที่จะให้เป็นเอกราชซะมากกว่าเพื่อให้ขึ้นกับสยามแค่ในปัจจุบันเดินทางจากกรุงเทพไปแม่ฮ่องสอนก็ยังเดินทางยากถ้าจะต้องไปรัฐฉานจะเป็นอย่างไรคิดถ้าว่าล้านนาไม่ขึ้นกับสยามรัฐฉานอาจอยากจะรวมกับล้านนามากกว่าพม่าก็เป็นได้

ขอบคุณผู้ให้การสนับสนุนโดย  rb88

ประวัติหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด

 หลวงปู่ทวด หรือที่เราเรียกอีกชื่อว่าสมเด็จพะโคะ 

เกิดเดือนสี ปีมะโรง ซึ่งตรงกับวันศุกร์ ปี พ.ศ 2125 ที่บ้านสวนจันทร์  โดยเกิดในช่วงกรุงศรีอยุธยา โดยมีโยมพ่อชื่อนายหู และมีโยมแม่ชื่อจันทร์ เมื่อตอนเกิดมานั้นโยมพ่อโยมแม่ตั้งชื่อว่า ปู เรื่องที่เป็นสิ่งอัศจรรย์ครั้งแรกก็คือตอนที่ท่านยังเป็นเด็กทารก กล่าวคือวันหนึ่งโยมพ่อและโยมแม่ต้องออกไปทำนาก็เลยพาท่านได้ด้วยโดยที่ผูกเปลไว้กับต้นหว้าเอาหลวงปู่ทวดใส่เปลให้นอนเล่นเพียงลำพังทิ้งทารก

แล้วโยมพ่อโยมแม่ก็ออกไปทำนา ทำนากันไปได้พักใหญ่นางจันทร์มารดาก็เป็นห่วงลูกน้อยที่ใส่เปลเอาไว้ก็เลยย้อนกลับมาดูพอมาถึงเปลก็ตื่นตระหนกตกใจแทบสิ้นสติเพราะในเปลมีงูตัวใหญ่อยู่ข้างในเปลและมีการพันขดรอบตัวรอบรอบร่างเด็กชายปู นางจันทร์เลยตะโกนเรียกสามีให้มาช่วยลูก ฝ่ายนายหูและชาวบ้านที่กำลังทำนาอยู่ใกล้ใกล้กันก็พากินวิ่งมาหานางปูที่ต้นหว้าแขวนเปลมาเห็นงูใหญ่พันรอบตัวเด็กปูอยู่แต่เด็กก็ไม่ได้ดูกลัวงูแล้วมีคนแนะนำให้ข้าวตอกมาไหว้ขอร้องให้งูไปจากเด็กเพราะชาวบ้านต่างก็คิดด่างูนั้นน่าจะเป็นงูเทวดา

เมื่อสำรวจตัวเด็กน้อยก็ไม่ร่องรอยของการโดนงูกัด และที่สำคัญในเปล นางจันทร์เห็นว่ามีลูกแก้วลูกหนึ่งวางอยู่ก็เลยคิดว่าพญางูคงเอามาให้เด็กปู นางจันและนายหูก็เลยเก็บไว้ให้ ต่อมาเศรษฐีเจ้าของที่ได้รู้ข่าวเรื่องความอัศจรรย์ก็เลยอยากได้ลูกแก้ว จึงมาบังคับเอาลูกแก้วกับนายหู นายหูก็เลยต้องจำใจให้ลูกแก้วไป

แต่เมื่อเศรษฐีได้ลูกแก้วไปก็มีแต่เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเศรษฐีจึงทำให้เขาคิดได้ว่าน่าจะเป็นผลมาจากลูกแก้วที่ไปแย่งคนอื่นมา ทางเศรษฐีจึงได้เอาลูกแก้วไปคืนนายหู หลังจากนั้นนายหูก็เก็บเอาไว้ให้เด็กชายปูและเมื่ออายุได้ประมาณเจ็ดขวบนายหูก็ได้พาเด็กชายปูมาบวชเรียนพระอาจารย์จวง ที่วัดดีหลวงจนเชี่ยวชาญเรื่องหนังสือไทยและหนังสือขอมแล้วก็ย้ายไปเรียนกับพระชินเสนหลังจากนั้นก็บวชมีอยู่มาวันหนึ่งท่านต้องเดินทางไปกรุงศรีอยุธยา จึงขอติดเรือของอินไปด้วย เรือออกจากฝั่งไม่เท่าไหร่ก็เจอคลื่นซัดทำให้ของที่อยู่บนเรือพังเสียหาย

และน้ำดื่มที่เตรียมมาก็หกหมด นายอินคิดว่าที่ต้องมาเจอกับพายุเพราะมีพระนั่งเรือมาด้วยทำให้เกิดอาเพศจึงให้หลวงปู่นั่งเรือเล็กกลับฝั่งแต่ขณะนั้นหลวงปู่เอาเท้าห้อยบงไปในน้ำทะเล หลังจากนั้นท่านก็ตักน้ำทะเลมาดื่ม นายอินเห็นดังนั้นก็ถามว่าน้ำทะเลไม่เค็มเหรอ หลวงปู่ก็บอกว่าจืด นายอินจึงให้คนงานบนเรือลองกิน ผลปรากฏว่าจืดจริง นายอินจึงเชิญหลวงปูขึ้นเรือใหญ่อีกครั้ง และตั้งแต่นั้นชื่อเสียงของหลวงปู่ทวดก็ดังเรื่อยมา

เส้นทางการไปพบภาพเขียนของผาแต้ม

ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข24เป็นหนึ่งทางหลวงสายประทานของภาคตะวันออกเฉียงเหนือยที่แยกตัวออกมาจากหมายเลขหลักหมายเลข2หรือถนนมิตรภาพโดยเริ่มจากทางแยกต่างระดับสีคิ้วเขตจังหวัดนครราชสีมาตัดผ่านอีกหลายจังหวัดก่อนที่จะเข้าไปสิ้นสุดที่เขตอำเภอเมืองอุบลราชธานีรวมระยะทางทั้งสิ้นประมาณ420กิโลเมตรทางหลวงในประเทศไทยในปัจจุบันยังใช้ตัวเลขจำกัดเพื่อบ่งบอกถึงความสำคัญในลักษณะการเชื่อมต่อภูมิภาคเช่นทางหลวงที่มีตัวเลขตัวเดียวจะหมายถึงทางหลวงหลักที่เริ่มจากกรุงเทพมหานคร

ตัดเชื่อมต่อไปยังประเทศหลักของประเทศเช่นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข1หรือถนนพหลโยธินจะไปสิ้นสุดที่จุดเหนือสุดของประเทศที่อำเภอแม่สายจังหวัดเชียงรายสำหรับทางหลวงที่มีตัวเลขจำนวนสอหลักจะหมายถึงทางประทานตามภาคต่างๆที่ได้ต่อเชื่อมจากทางหลวงหมายเลขตัวเดียว

เพื่อสร้างโครงข่ายคมนาคมทาบกให้ครอบคุมพื้นที่ได้อย่างเหมาะสมด้วย

สถานะทางหลวงสายประทานของอีสานใต้จึงทำให้ถนนหลวงหมายเลข24ได้กลายเป็นหนึ่งในเส้นทางหลักสำหรับในการเดินทางและขนส่งทางด้ารสินค้าที่มันสามารถเชื่อมต่อไปไกลถึงชายแดนแต่เรื่องราวเหล่านนี้ที่เราจะนำมาแนะเสนอที่เกี่ยวกับถนนเส้นนี้ไม่ใช่เรื่องของเศรษฐกิจหรือการคมนาคมใดๆแต่เราจะพาคุณไปเยี่ยมชอปราสาทศึกษาหินในหลายๆแห่งที่พบอยู่รายทางสองฝั่งถนนซึ่งปราสาทในแต่ละแห่งลวนมีเกล็ดสาระทางประวัติสาทหรือตำนานที่น่าสนใจจากอายุที่ยืนยาวนับพันปีจากนั้นเราจะพามาชอบเรื่องราวที่ได้มีนักศึกษาโบราณคดีได้มีการค้นพบภาพเขียนสี

ภาพเขียนสีที่ภพมีอายุไม่ต่ำกว่า3,000 4,000ปีโดยมีการค้บพบภาพเขียนสีอยู่หลายกลุ่มกระจายอยู่ตามแนวหน้าผาคือกลุ่มผาขาม กลุ่มผาแต้ม กลุ่มผาหมอน และ กลุ่มผาหมอนน้อย โดยส่วนใหญ่จะบอกเหล่าถึงวิธีชีวิตของคนในยุคนั้นซึ่งได้เป็นสังคมของเกษตรกรรมภาพเขียนนั้นบ่งบอกให้เห็นถึงการล่าสัตว์เครื่องมือเครื่องใช้มีภาพคนสัตว์รอยประทับมือและสัญลักษณ์บางอย่างที่นักโบราณคดีได้วิเคราะห์ว่ามันน่าจะสะท่อนถึงการปลูกข้าวในบรรดาภาพที่ได้พบทั้งหมด กลุ่มภาพเขียนสีผาแต้มเป็นกลุ่มภาพที่มีขนาดใหญ่ที่สุดคือมีภาพเขียนมากกว่า300ภาพ

เป็นภาพคนภาพสัตว์เครื่องมือในการจับปลาและลวดลายเลขาคณิตเรียงรายกันเป็นแนวยาวราวประมาณ180เมตรซึ่งถือได้ว่าเป็นกลุ่มภาพเขียนสีที่ยาวที่สุดในประเทศการที่ได้มาเที่ยวที่ผาแต้มนอกจากจะได้ชื่นชมความงามของศิลปะยุคก่อนประวัติศาสตร์สภาพทางธรณีวิทยาของผาแต้มก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่หน้าสนใจไม่แพ้กันผาแต้มเป็นผาหินทรายที่อยู่ในหมวดหินภูพานอายุประมาณ130ปีหน้าผาเกิดการยุบตัวที่ลาบสูงของโคราชและยังเกิดรอยแตกรอยเลื่อนเป็นช่องทางน้ำไหลซึ่งได้พัฒนากลายมาเป็นมาน้ำโขง

การสำรวจปราสาทหลังที่2ของพระศิวะ

รูปสลักนี้มันใหญ่โตและมีความหน้าทึ่งขนาดไหนในสายตาของคนที่เดินเข้าปราสาทมันได้ต่างจากรูปสลักเทพสตรีสองรูปที่มีขนาดเท่ากับมนุษย์แต่เทพองค์กลางจะมีขนาดที่ใหญ่กว่าสองเท่ารูปสลักในท่าใหญ่มหึมามันเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ในทางโบราณคดีของขอมโบราณนั้นเองเมื่อได้มีการประกอบเสร็จมันจึงกลายเป็นรูปที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เมืองพระนคร

สำหรับรูปปั้นนั้นมีความสูงประมาณ5.6เมตรมี10กลอนและ5เศรียอาจจะทาด้วยสีแดงอาจทำให้น่าประทับใจมากขึ้นไปอีกในปราสาทรอบพระศิวะมีพระแม่อุมาชายาผู้ใจดีและมือกลองอีกสองคนและพระแม่กาลีชายาผู้โหดร้ายถือกระโหลกและขามนุษย์ปราสาททางเข้าสู่เทวาลัยนี้เป็นทางผ่านไปสู่ชีวิตหลังความตายจากนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อได้เดินผ่าประตูนี้ไปและคราวนี้นักประวัติศาสตร์ทางโบราณคดีจะศึกษาปราสาทหลังต่อไปที่จะก้าวผ่าไปสู่เทวาลัยตรงกลางได้พวกทีมงานก็ได้เก็บชิ้นส่วนรูปสลัก8รูปที่เคยได้ตั้งอยู่ที่นั่นไปแล้วจากนั้นพวกเขาก็จะค้นหาว่ารูปสลักเหล่านี้เป็นใครบ้างเพื่อที่จะทำความเข้าใจรูปสลักที่นั่นได้ถูกปล้นไปหมดพวกเขาไปถูกทุบแตกเพื่อที่จะได้ขนมันออกไปได้ส่วนของฐานนั้นล้มพังทั้งหมดและมีเพียงเศษรูปสลักที่ยังหลงเหลืออยู่เพียงเท่านั้นนักโบราณคดีได้คุ้นเคยกับรูปสลัก4รูปจากทั้งหมด8รูปและที่พิพิธภัณฑ์กรุงพนมเปญมีการแสดงส่วนลำตัวคนค่อมจากปราสาทและมีเศรียแกะสลักอีกสองเศียร

แต่ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสว่าพวกเขานั้นเป็นใครปราสาทหลังที่2นี้

มันยังคงเป็นปริศนาอยู่และมันก็จะยังคงเป็นปริศนาไปตลอดกาลและมีท่านหนึ่งที่เป็นนักสำรวจไม่ได้ไปที่เกาะแกและวาดรูปแกะสลักก่อนที่มันจะหายไปซึ่งมีภาพวาดของนักโบราณคดีท่านหนึ่งที่น่าสนใจมากซึ่งมันก็อาจจะดูยากหน่อยแต่ก็มันทำให้เราเห็นภาพของสถานที่นี้ตอนที่เขานั้นได้ค้นพบมาเมื่อปี่1885รูปสลักนี้ยังอยู่หลังจากที่ได้มีการขุดค้นทีละชั้นและของทุกอย่างก็ยังอยู่ที่เดิมไม่มีอะไรล้มและมีแค่เศรียที่มันยังหายไปบ้างและมีรูปสลักรูปหนึ่งที่ทำให้เกิดคำถามเป็นรูปสลักที่ไร้เศียรขี่สัตว์จนมาถึงตอนนี้นักโบราณคดีเชื่อว่าสัตว์นี้เป็นวัวพาหนะพระศิวะและเอริคก็จะพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่ใช่ระหว่างที่ขุดค้นเขาก็ได้พบกับชิ้นส่วนที่นำมาต่อกับหัวสัตว์ทันทีซึ่งได้นำเอามาต่อกันแล้วปรากฏว่ามันไม่ใช่วัวแต่มันเป็นเขากระบือ